Te duże drapieżne ptaki, gdy tylko zauważą ofiarę podczas podniebnych poszukiwań udają się na pogoń za zdobyczą. Wtedy błyskawicznie chwytają ją w swoje szpony, a potem już nie ma ratunku. A elfy to doskonały cel, ponieważ są małe i bezbronne. Na ucieczkę przed jastrzębiem nie ma co liczyć, chyba, że elf sprytnie schowa się pod liściem lub kwiatkiem. Przydatne są wszelkie ciasne kryjówki, do których drapieżnik nie wejdzie. Takie ucieczki są jednak nieco ryzykowne, dlatego gdy elfy zwiadowcy zauważą jastrzębia, zaraz wszystkich informują. Jest wtedy czas na schowanie się.

Kiedy elf przypadkowo znajduje się w pobliżu Laguny Syren i usłyszy śpiew którejś z nich, zamienia się w nietoperza. Dlatego mało kto się tam wybiera. Aby nie zamienić się w nietoperza, elf musi jak najszybciej zatkać sobie uszy. Jeśli jednak nastąpiła już przemiana, trzeba w przeciągu tysiąca uderzeń skrzydełkami zjeść płatki czerwonej lilii.

Najczęstszą przyczyną umierania elfów jest niewiara w elfy wśród dzieci Niezgrabków. Bowiem aby Nibylandia istniała, dzieci muszą wierzyć w elfy i magię. Żeby dzieci nie traciły wiary w elfy, Bryłka – jedyny odwiedzająco-Ląd-klaszcząca elfa przenosi się na ląd do dzieci Niezgrabków i ukazuje się im, każąc im klaskać. To utrzymuje je w przekonaniu, że elfy istnieją.

Elfy na ogół się nie starzeją i dzięki temu istnieją. To dzięki Matce Gołębicy – najbardziej magicznemu stworzeniu na Wyspie i jej Jajku – skarbu Nibylandii. Dopóki Jajko jest całe i zdrowe – na Wyspie panuje harmonia. Gdy jednak Jajko pęknie – wszyscy zaczynają się starzeć i kraina traci swoją magię. Matka Gołębica musi stale wysiadywać i pilnować Jajko. Wyjątek stanowiła burza, która je zniszczyła, opisana w książce Elfi Pyłek i Wyprawa po Jajko. Dlatego aby naprawić Jajko musi się szybko dostarczyć go smokowi Kyto, który uratuje je płomieniami ognia.

Nibylandzkie elfy nie umieją pływać z konkretnych przyczyn. Kąpiele w stawach i potokach są bardzo niebezpieczne, gdyż skrzydełka elfów pod wpływem wody stają się bardzo ciężkie i ciągną je na dno. Skrzydeła są zwykle myte bardzo ostrożnie i delikatnie, aby za bardzo ich nie zmoczyć. Są jednak tak czułe, że nawet pod wpływem małej ilości wody robią się okropnie ciężkie. Po czynnościach higienicznych niestety elfy nie mogą latać i są zmuszone spacerować przez kilka godzin, a przez to są narażone na niebezpieczeństwa, gdyż tracą na szybkości. Elfy po myciu zwykle nie wychodzą poza Drzewo Domowe i Podwórze. A z pluskania się w potokach rezygnują w ogóle.